Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
YÖNETİCİ RESMİ
YÖNETİCİ
- MEHMET NECAT
- MERHABA SAYIN GÖLOVA'LI HEMŞEHRİLERİM.HER KÖYÜN TANITIMINI İNTERNET ORTEMINDA GÖRÜYORDUM.DEDİMKİ BİZİM NEYİMİZ EKSİK BENDE BİZİM KÖYÜMÜZÜN SİTESİNİ YAPAYIM.VE YAPTIM.SİZLERDEN ALACAĞIMGÜZEL RESİMLERLE SİTEMİZİ DAHADA ZENGİNLEŞTİRECEĞİM.RESİMLERİNİZ İÇİN MAİL ADRESİM:mehmetnecatkaya@hotmail.com TEŞEKKÜR EDİYORUM
..MUHTARIMIZ..
MUHTARIMIZ 31 MART YEREL SEÇİMİYLE DEĞİŞEREK MUSTAFA GÜRMAN OLMUŞTUR.KENDİSİNE KÖYÜMÜZ ÇALIŞMALARINDA BAŞARILAR DİLİYORUZ.
ŞENLİĞİMİZDEN RESİMLER
Yaylamızdan Fotoğraflar
MÜĞREN(GÖLOVA) KÖYÜ
Müğren, Antalya'ya 110 km, Elmalı'ya 12 km uzaklıkta Elmalının tipik bir köyüdür.
Müğren köyünde antik Perslilerden kalma bir zerdüst tapınağı vardır.
Ayrıca Zeki Müren'in babası bu köyden gelmektedir.
Zeki Müren'in köyle alakası:
Olayın öyküsü şöyle: Ünlü Sanatçı Zeki Müren'in ölümünün ardından, Antalya'nın Elmalı ilçesine bağlı bulunan ve eski adı Müğren olan Gölova köyünde oturan Mustafa Sogay, Zeki Müren'in amcasının oğlu olduğu iddiasıyla dava açmıştı. Mustafa Sogay ve gösterdiği tanıkların duruşmalarda verdikleri ifadelere göre, Sogay ailesinin Zeki Müren ile akrabalığının öyküsü şöyle: Köylerinde (Şirretlerin Musa) ya da Molla Musa olarak bilinen ailenin o zamanki büyüğü Murat Sogay, erkek çocuklarından Cemal adındakini, o zaman (bedel) olarak adlandırılan parayı devlete ödeyerek askere göndermez. Askerlik zamanı gelen ve Keziban ile evli olan ve Cemal ile anneleri ayrı olan İsmail de, babasından, kendisi adına da bedel yatırmasını ve askere gitmek istemediğini söyler. İsteği babası tarafından reddedilen İsmail, ailesine küser ve eşini de boşadıktan sonra askere gider. İsmail askere giderken, bir daha Müğren köyüne dönmeyeceğini söyler. Asker dönüşü, Durmuş Şalli adlı köylüsüyle Bursa'ya yerleşir. İsmail'in köyüne dönmemesi üzerine, zamanın köy muhtarı ile azalar, hazırladıkları bir tutanakla İsmail'in ölüm kaydını düşer. Ancak İsmail ölmemiş, Bursa'ya yerleşmiştir. Büyüklerine kızan İsmail, kimliğini değiştirir ve nüfusa Kaya oğlu Kaya olarak tescil ettirir. Hem kendi hem de babasının adını (Kaya) olarak tescil ettirmesi de manidardır. Çünkü genellikle (Kaya) babası belli olmayan çocukların kimliklerine yazdırdıkları baba adıdır. Ancak Kaya, geçmişine ilişkin kimliğinde bir iz bırakır ve köyünün adını bir harf eksiğiyle kimliğine yazdırır. O artık Şirretlerin Gök Musalar'ın İsmail değil; Kaya Müren'dir. Kaya Müren, Bursa'da Hayriye Hanım ile evlenir ve bir süre sonra Zeki adını verdikleri bir çocukları dünyaya gelir. Bu arada kereste tüccarlığı yapan Kaya Müren, bir gün Orman İşletme Müdürlüğü'nün açtığı kereste ihalesine katılmak amacıyla Elmalı'ya gelir. İşi bittikten sonra köyünün yol ayrımındaki bir yükseklikten, köyünü seyreder. Bu sırada ilçeye gitmekte olan köylüsü Hasan Güpgüzel, onu görür; ancak tanımaz. Kaya Müren ile köylüsü sohbet eder. Köylüsünden üvey kardeşi Cemal'in Keziban isimli birisiyle evlendiğini duyunca, Keziban'ın ayrıldığı eşi olduğunu ve kardeşiyle evlendiğini zannederek kahrolur ve oradan ayrılır. Ünlü bir sanatçı olan Zeki Müren de, babasından bu öyküyü dinlemiştir. 1968 yılında Antalya'ya gelir. Dönemin en ünlü oteli Derya Otel'de kaldığı sırada, kendisinin de Elmalı'nın Müğren köyünden olduğunu, köyünü ziyaret etmek istediğini söyler. Zeki Müren, bu emeline 1976 yılında ulaşır ve (ata yadigarı) topraklara gider ve köylüleriyle kucaklaşır. Köy muhtarı kendisine yemek hazırlatır. Yemek başlamadan Zeki Müren ile amcası Zeki Müren'in babasının kimliği konusunda tartışırlar. Sinirlenen Zeki Müren, yemeği Öküzgözü'ndeki karakolda yiyeceğiz diyerek köyünden ayrılır. Daha sonra kendisiyle irtibat kurmak isteyen Sogay ailesinin, Bodrum'a kadar gitmelerine rağmen, Zeki Müren ile görüşme istekleri de bir türlü gerçekleşemez.
Müğren köyünde antik Perslilerden kalma bir zerdüst tapınağı vardır.
Ayrıca Zeki Müren'in babası bu köyden gelmektedir.
Zeki Müren'in köyle alakası:
Olayın öyküsü şöyle: Ünlü Sanatçı Zeki Müren'in ölümünün ardından, Antalya'nın Elmalı ilçesine bağlı bulunan ve eski adı Müğren olan Gölova köyünde oturan Mustafa Sogay, Zeki Müren'in amcasının oğlu olduğu iddiasıyla dava açmıştı. Mustafa Sogay ve gösterdiği tanıkların duruşmalarda verdikleri ifadelere göre, Sogay ailesinin Zeki Müren ile akrabalığının öyküsü şöyle: Köylerinde (Şirretlerin Musa) ya da Molla Musa olarak bilinen ailenin o zamanki büyüğü Murat Sogay, erkek çocuklarından Cemal adındakini, o zaman (bedel) olarak adlandırılan parayı devlete ödeyerek askere göndermez. Askerlik zamanı gelen ve Keziban ile evli olan ve Cemal ile anneleri ayrı olan İsmail de, babasından, kendisi adına da bedel yatırmasını ve askere gitmek istemediğini söyler. İsteği babası tarafından reddedilen İsmail, ailesine küser ve eşini de boşadıktan sonra askere gider. İsmail askere giderken, bir daha Müğren köyüne dönmeyeceğini söyler. Asker dönüşü, Durmuş Şalli adlı köylüsüyle Bursa'ya yerleşir. İsmail'in köyüne dönmemesi üzerine, zamanın köy muhtarı ile azalar, hazırladıkları bir tutanakla İsmail'in ölüm kaydını düşer. Ancak İsmail ölmemiş, Bursa'ya yerleşmiştir. Büyüklerine kızan İsmail, kimliğini değiştirir ve nüfusa Kaya oğlu Kaya olarak tescil ettirir. Hem kendi hem de babasının adını (Kaya) olarak tescil ettirmesi de manidardır. Çünkü genellikle (Kaya) babası belli olmayan çocukların kimliklerine yazdırdıkları baba adıdır. Ancak Kaya, geçmişine ilişkin kimliğinde bir iz bırakır ve köyünün adını bir harf eksiğiyle kimliğine yazdırır. O artık Şirretlerin Gök Musalar'ın İsmail değil; Kaya Müren'dir. Kaya Müren, Bursa'da Hayriye Hanım ile evlenir ve bir süre sonra Zeki adını verdikleri bir çocukları dünyaya gelir. Bu arada kereste tüccarlığı yapan Kaya Müren, bir gün Orman İşletme Müdürlüğü'nün açtığı kereste ihalesine katılmak amacıyla Elmalı'ya gelir. İşi bittikten sonra köyünün yol ayrımındaki bir yükseklikten, köyünü seyreder. Bu sırada ilçeye gitmekte olan köylüsü Hasan Güpgüzel, onu görür; ancak tanımaz. Kaya Müren ile köylüsü sohbet eder. Köylüsünden üvey kardeşi Cemal'in Keziban isimli birisiyle evlendiğini duyunca, Keziban'ın ayrıldığı eşi olduğunu ve kardeşiyle evlendiğini zannederek kahrolur ve oradan ayrılır. Ünlü bir sanatçı olan Zeki Müren de, babasından bu öyküyü dinlemiştir. 1968 yılında Antalya'ya gelir. Dönemin en ünlü oteli Derya Otel'de kaldığı sırada, kendisinin de Elmalı'nın Müğren köyünden olduğunu, köyünü ziyaret etmek istediğini söyler. Zeki Müren, bu emeline 1976 yılında ulaşır ve (ata yadigarı) topraklara gider ve köylüleriyle kucaklaşır. Köy muhtarı kendisine yemek hazırlatır. Yemek başlamadan Zeki Müren ile amcası Zeki Müren'in babasının kimliği konusunda tartışırlar. Sinirlenen Zeki Müren, yemeği Öküzgözü'ndeki karakolda yiyeceğiz diyerek köyünden ayrılır. Daha sonra kendisiyle irtibat kurmak isteyen Sogay ailesinin, Bodrum'a kadar gitmelerine rağmen, Zeki Müren ile görüşme istekleri de bir türlü gerçekleşemez.
ŞENLİK GÖRÜNTÜSÜ
ANTALYA-ELMALI
Coğrafi konumu
Elmalı ilçesi, Güney Anadolu’yu kapsayan Toros Dağları'nın Batı Akdeniz Bölgesi'nde uzanan kıvrımları arasına sıkışmış çanak şeklindeki bir plato üzerinde kutulmuştur. Kuzey yarımküre 46-46 doğu meridyen düzleminde ve 2503 m yüksekliğe varan Elmalı Dağı'nın güney eteğindedir.
Elmalı, Toros Dağları'nın bir kolu olan Beydağları ile çevrili olup, şehir merkezinin bulunduğu yer adeta bir çanağı andırır. Bu çanak içinde ilçenin kuzeyinde Elmalı Dağı, doğusunda Tilkicilik Tepesi, batısında Topdağı Tepesi, güneyinde de Elmalı Ovası yer almaktadır.
Akarsuları düzenli bir rejim göstermez. Dağların eriyen karlarından oluşan çay ve dereler yukarıda belirtilen ovaların bazı yerlerin sulanmasında önemli rol oynar. Akdeniz Bölgesi'nde olmasına rağmen ilçede Akdeniz İklimi değil, Karasal İklim hüküm sürer.
Tarihi
Elmalı ilçesinin tarihi M.Ö. 5. - 4. yüzyıllarda bölgede yaşayan Likyalı'lar ile başlar. Bölge, Roma İmparatorluğu'nun, Bizans İmparatorluğu, Selçuklu Devleti'nin, Teke Beyliği'nin, Osmanlı İmparatorluğu'nun yönetiminde kalmıştır.
Elmalı, Likya'nın kuzeyine temsil eden önemli şehirlerden biridir. İlçe çeşitli medeniyetler ile iç içe yaşamış bir yöredir. Bunları sırasına göre tesbit etmek günümüz için imkansızdır.
Yıldırım Beyazıt zamanında Osmanlı idaresine geçen Elmalı, Osmanlı Devleti'nin ilk zamanlarında Anadolu Eyaletine bağlı Teke Livasının merkezi ve Teke Paşalarının ikametgahı olmuştur. İdare merkezinin Antalya'ya nakledilmesi üzerine Elmalı kaza haline gelmiştir. İlçe sıra ile "Kabalı, Emelas, Elmalı" gibi isimlerle anılmıştır.
Nüfusu
2000 yılında yapılan Nüfus Sayımı sonuçlarına göre; İlçenin merkezinde 14.610 kişi, 2 belde ile 49 köyde 25.356 kişi olmak üzere toplam 39.966 kişi yaşamaktadır. 1997 yılı Genel Nüfus Sayımı sonuçlarına göre nüfus artış oranı %0 12.34 dır. Nüfusun yaklaşık olarak %62 'ü köylerde, % 38'si ise ilçe merkezinde yaşamaktadır. cumhuriyetten sonra dereköylü namı deger uzun hasan 1918 - 2000 yılları arasında yaşamış kıtkpınarda baş pehlivan olmuş uzun hasanında memleketedir.
İlçe bağlısı olarak merkez hariç olmak üzere ilçe merkezine bağlı; 2 belde, 49 köy ve 20mahalleden oluşmaktadır.
Ekonomisi
Genel olarak Elmalı ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayanır. Meyvecilik ön plandadır. Türkiye'deki elmanın %12 si ilçede üretilir. Son 5 yıldır yeni ürün çeşitleri ve üretim teknikleri ile meyvecilik değişim göstermiştir. Verilen destekler ile seracılık gelişmiştir. İlçede sanayi çok gelişmiş değildir ve sanayide büyük işçi grubu çalıştıran kuruluşlar yoktur. Zaten mevcut sanayi kuruluşları da ilçenin bu yapısı nedeniyle meyve ve meyve suları ile ilgilidir.
İlçe turizm potansiyeli yönü itibariyle pek canlılık göstermemektedir. Bazı yabancı turist kafileleri, günübirlik ilçeyi ziyaret etmektedir. Dışarıdan gelecek olan turistler için ilçe, sadece bir geçiş yolu durumundadır. Bu da ilçe için az da olsa ekonomik bir değer ifade etmektedir. İlçenin yayla iklimi karakterinde olması, yaz aylarının serin geçmesi nedeniyle, bu aylarda Finike, Demre, Kaş, Fethiye, ve Kumluca gibi yerleşim yerlerinden ilçeye yazlıkçılar gelmektedirler. Bu durum ilçeye ekonomik katkı sağlamaktadır. Elmalı Belediyesi'ne bağlı Hacımusalar beldesinden küp mezarları çıkarılmıştır. Çoğu yerinde tarihi eserler ve sit alanları vardır.
Turizm
Elmalı'da sınırları içinde bulunan tarihi ve arkeolojik yapılar ile kültür turizmi bakımından pek çok olanak vardır. İlçenin Teke Emirliği'nin merkezi olması dolayısıyla o çağlardan itibaren çevrenin kültür merkezidir. Osmanlı'lar devrinde ilçede 7 medrese olduğu bilinmektedir.
Bölgede yapılan arkeolojik kazılar sonucunda yapılan tarihe ve tanrıçalara ev sahipliği yapan birçok tarihi eser gün ışığına çıkartılmıştır. Bunlardan bazıları olan Kızılbeli Mezarları, Likya Yolu, Fildişi Çocuklu Kadın Heykeli, Gümüş Kral Heykeli, Semahöyük Küp Mezarları, Yapraklı Köyü Yazılı Kaya, Armutlu Köyü Kaya Mezarı, Söğle Yaylası Arı Serenleri tarihsel ve kültürel zenginliğin göstergesidir. Ayrıca Elmalı'da, Çobanisa-Gilevgi köyü arasında tarihi Helenistik devri Gilevgi Kalesi bulunmaktadır.
İlçe sınırları içerisinde tarih öncesine ait hayat izleri taşıyan kalıntılar olan höyükler, eski eserler bakımından bakir inceleme alanlarıdır. Semahöyük ve Müren höyükleri en önemlilerindendir. Bölgede yapılan kazılarda, M.Ö. 2000-2500 yıllarının yerleşim kalıntılarını gün ışığına çıkarmıştır. 1963 yılında başlayan bu kazılar yaz aylarında devam etmektedir. Halen Karaburun ve Kızılbel Kral Mezarları'nın onarım ve koruma çalışmaları sürdürülmektedir. M.Ö. 450 yıllarında yapıldığı rivayet edilen bu mezarların duvarlarının iç alanları çepçevre renkli mozaik ve fresklerle süslenmiş av ve savaş sahneleri renk ve canlılığını koruyarak günümüze kadar ulaşabilen nadir eserlerdendir. Hacıyusuflar ve Yuva köyleri yanındaki Likya ve Roma kalıntıları da tarihi ve turistik yerlerdendir. Ömer Paşa Camii, Kesik Minare ve medreseler gibi Osmanlı dönemine ait pekçok görülmesi gereken yer de ilçede mevcuttur.
Elmalı ilçesi, Güney Anadolu’yu kapsayan Toros Dağları'nın Batı Akdeniz Bölgesi'nde uzanan kıvrımları arasına sıkışmış çanak şeklindeki bir plato üzerinde kutulmuştur. Kuzey yarımküre 46-46 doğu meridyen düzleminde ve 2503 m yüksekliğe varan Elmalı Dağı'nın güney eteğindedir.
Elmalı, Toros Dağları'nın bir kolu olan Beydağları ile çevrili olup, şehir merkezinin bulunduğu yer adeta bir çanağı andırır. Bu çanak içinde ilçenin kuzeyinde Elmalı Dağı, doğusunda Tilkicilik Tepesi, batısında Topdağı Tepesi, güneyinde de Elmalı Ovası yer almaktadır.
Akarsuları düzenli bir rejim göstermez. Dağların eriyen karlarından oluşan çay ve dereler yukarıda belirtilen ovaların bazı yerlerin sulanmasında önemli rol oynar. Akdeniz Bölgesi'nde olmasına rağmen ilçede Akdeniz İklimi değil, Karasal İklim hüküm sürer.
Tarihi
Elmalı ilçesinin tarihi M.Ö. 5. - 4. yüzyıllarda bölgede yaşayan Likyalı'lar ile başlar. Bölge, Roma İmparatorluğu'nun, Bizans İmparatorluğu, Selçuklu Devleti'nin, Teke Beyliği'nin, Osmanlı İmparatorluğu'nun yönetiminde kalmıştır.
Elmalı, Likya'nın kuzeyine temsil eden önemli şehirlerden biridir. İlçe çeşitli medeniyetler ile iç içe yaşamış bir yöredir. Bunları sırasına göre tesbit etmek günümüz için imkansızdır.
Yıldırım Beyazıt zamanında Osmanlı idaresine geçen Elmalı, Osmanlı Devleti'nin ilk zamanlarında Anadolu Eyaletine bağlı Teke Livasının merkezi ve Teke Paşalarının ikametgahı olmuştur. İdare merkezinin Antalya'ya nakledilmesi üzerine Elmalı kaza haline gelmiştir. İlçe sıra ile "Kabalı, Emelas, Elmalı" gibi isimlerle anılmıştır.
Nüfusu
2000 yılında yapılan Nüfus Sayımı sonuçlarına göre; İlçenin merkezinde 14.610 kişi, 2 belde ile 49 köyde 25.356 kişi olmak üzere toplam 39.966 kişi yaşamaktadır. 1997 yılı Genel Nüfus Sayımı sonuçlarına göre nüfus artış oranı %0 12.34 dır. Nüfusun yaklaşık olarak %62 'ü köylerde, % 38'si ise ilçe merkezinde yaşamaktadır. cumhuriyetten sonra dereköylü namı deger uzun hasan 1918 - 2000 yılları arasında yaşamış kıtkpınarda baş pehlivan olmuş uzun hasanında memleketedir.
İlçe bağlısı olarak merkez hariç olmak üzere ilçe merkezine bağlı; 2 belde, 49 köy ve 20mahalleden oluşmaktadır.
Ekonomisi
Genel olarak Elmalı ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayanır. Meyvecilik ön plandadır. Türkiye'deki elmanın %12 si ilçede üretilir. Son 5 yıldır yeni ürün çeşitleri ve üretim teknikleri ile meyvecilik değişim göstermiştir. Verilen destekler ile seracılık gelişmiştir. İlçede sanayi çok gelişmiş değildir ve sanayide büyük işçi grubu çalıştıran kuruluşlar yoktur. Zaten mevcut sanayi kuruluşları da ilçenin bu yapısı nedeniyle meyve ve meyve suları ile ilgilidir.
İlçe turizm potansiyeli yönü itibariyle pek canlılık göstermemektedir. Bazı yabancı turist kafileleri, günübirlik ilçeyi ziyaret etmektedir. Dışarıdan gelecek olan turistler için ilçe, sadece bir geçiş yolu durumundadır. Bu da ilçe için az da olsa ekonomik bir değer ifade etmektedir. İlçenin yayla iklimi karakterinde olması, yaz aylarının serin geçmesi nedeniyle, bu aylarda Finike, Demre, Kaş, Fethiye, ve Kumluca gibi yerleşim yerlerinden ilçeye yazlıkçılar gelmektedirler. Bu durum ilçeye ekonomik katkı sağlamaktadır. Elmalı Belediyesi'ne bağlı Hacımusalar beldesinden küp mezarları çıkarılmıştır. Çoğu yerinde tarihi eserler ve sit alanları vardır.
Turizm
Elmalı'da sınırları içinde bulunan tarihi ve arkeolojik yapılar ile kültür turizmi bakımından pek çok olanak vardır. İlçenin Teke Emirliği'nin merkezi olması dolayısıyla o çağlardan itibaren çevrenin kültür merkezidir. Osmanlı'lar devrinde ilçede 7 medrese olduğu bilinmektedir.
Bölgede yapılan arkeolojik kazılar sonucunda yapılan tarihe ve tanrıçalara ev sahipliği yapan birçok tarihi eser gün ışığına çıkartılmıştır. Bunlardan bazıları olan Kızılbeli Mezarları, Likya Yolu, Fildişi Çocuklu Kadın Heykeli, Gümüş Kral Heykeli, Semahöyük Küp Mezarları, Yapraklı Köyü Yazılı Kaya, Armutlu Köyü Kaya Mezarı, Söğle Yaylası Arı Serenleri tarihsel ve kültürel zenginliğin göstergesidir. Ayrıca Elmalı'da, Çobanisa-Gilevgi köyü arasında tarihi Helenistik devri Gilevgi Kalesi bulunmaktadır.
İlçe sınırları içerisinde tarih öncesine ait hayat izleri taşıyan kalıntılar olan höyükler, eski eserler bakımından bakir inceleme alanlarıdır. Semahöyük ve Müren höyükleri en önemlilerindendir. Bölgede yapılan kazılarda, M.Ö. 2000-2500 yıllarının yerleşim kalıntılarını gün ışığına çıkarmıştır. 1963 yılında başlayan bu kazılar yaz aylarında devam etmektedir. Halen Karaburun ve Kızılbel Kral Mezarları'nın onarım ve koruma çalışmaları sürdürülmektedir. M.Ö. 450 yıllarında yapıldığı rivayet edilen bu mezarların duvarlarının iç alanları çepçevre renkli mozaik ve fresklerle süslenmiş av ve savaş sahneleri renk ve canlılığını koruyarak günümüze kadar ulaşabilen nadir eserlerdendir. Hacıyusuflar ve Yuva köyleri yanındaki Likya ve Roma kalıntıları da tarihi ve turistik yerlerdendir. Ömer Paşa Camii, Kesik Minare ve medreseler gibi Osmanlı dönemine ait pekçok görülmesi gereken yer de ilçede mevcuttur.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder